kimsenin hayatında başrol olmamak

kendi hayatımızın başrolüyüz yeter

figüran bile değiliz.

oldukta noldu oyuncu değişikliği yaptılar

hayatının başrolü yaptığın kişinin hayatında başrol olamamak var bir de ne kadar ugraşsan da olmuyor

gelen teklifleri kabul etmediğimdendir. uygun rolu buluyum başlayacam.

i̇lla başrol olması gereken kişi biz miyiz aq başkası bizim hayatımızda başrol olmak için çabalasın birazda

duygularıma tercüman olan entiriler ve duygularıma daha çok tercüman olan entiriler ..

daha kendi hayatimizin basrolunu oynayip kendi kahramanimiz olamiyoruz ,kurtaramiyoruz kendimizi.

kendı hayatımda bile yan karakter gıbı hissederken nerde kaldı başkasının hayatında başrol olmak

allah beni dış kapının dış mandali olarak yaratmış

(bkz: bu kişi ben oluyorum) hep yedekte bekliyorum. biri oyundan çıkarsa gireyim diye fakat kimsenin oyundan çıkma gibi bi niyeti yok

abi valla üzülüyorum şöyle hallere ne yalan söyleyeyim. biri sizin hayatınızda baş rolse eğer siz gerçekten yarağı yemişsiniz üzgünüm. aynı şekilde başlığın konusu babında birilerinin hayatında baş roldeyseniz zaten o birileri çoktan yarağı yemiş pek de bir cacık olmaz ondan onun hayatına onun için yer açmanızı tavsiye edebilirim ancak. kendi sahnenizi kurun. kendi hayatınızı kendiniz kurgulayın. baş rol de siz olun, yönetmen de senarist de. zira biricik olan hayatınız başkaları tarafından yönlendirilmeyecek kadar değerli. kaçımız bunun farkında? kendi hayatınızda kendinizin baş rol olmasına "çabalamak" kadar özel bir şey olamazdı herhalde. olum manyak mısınız siz? başkaları adına yaşamak, başkası için yaşamak kadar üzücü başka bir durum yok. çok mu lazım aq birilerinin hayatında yer edinmek? sırf şu takıntı yüzünden milyonlarca insan hatta ne milyonu milyarlarca insan olmadığı bir insan olmak adına her gün çaba harcıyor. hedeflediği kişinin hayatında yer edinebilmek için ucuz ama müthiş tesirli bir motivasyonla her sabah evinden çıkarken yüzüne maske geçiriyor. bu çok acı. bu çok üzücü. toplumsal çözünmenin, sosyal hayattaki çekişmenin, uzun süreli ilişkilerdeki kavgaların, kısaca insani reflekslerin sürekli ama sürekli sekteye uğramasının, insanlarının %90'ının mutsuz olmasının, insanların sevmediği işlerde çalışmasının en önemli sebepleri bunlar aslında bak valla diyorum. haa birilerinin hayatında baş rol olmak istemişsindir, ha birilerine yaranmak istemişsindir, ha insanların olmanı istediği gibi bir şekle bürünmüş kendini törpülemişsin hepsi aynı bok. çürütüyoruz kendimizi. bunları yazarken aklıma şu şarkı dizesi geldi ayrıca; "bazıları seyrederken hayatı en önden kendime bir sahne buldum oynadım" birilerinin başrolü olmaya, sahnesine girmeye çalışırken kendinizden taviz vermeyin. hiç olmadı gidin kendi sahnenizi kendiniz kurun. varsın seyirci olmasın. kimse izlemezse oturur beraber izleriz. ama kendimizden bu kadar kolay ödün vermeyiz.

kendi hayatinin basrolundeyim kimseye ihtiyacim yok (bkz: kendini kandirma )

''kendi hayatımın bile yardımcı karakteriyim'' diyerek katıldığım önerme.

hayatim film olsa o ilk ölen şişman gözluklu adam olurdum

hep aklıma gelen soru (bkz: niye insanlar beni sevmiyor) gerçekten kendimi övmek için söylemiyorum ama hiç kimseye bir kotulugum dokunmuyor yinede pek sevilmiyorum niye acaba...

herkes kendi hayatının başrolüdür, sizi ne yapsınlar amk?

hayatımızın başrolüne koyduğumuz insanların hayatların da figüran bile olamadık.

filmde baş rolün başına bi çığ düşmediği kalıyor, tasalanmayııın.

başkasının hayatına başrol olacaksan kendi hayatını niye yaşıyorsun? her şey bitti o kaldı aq, kendi hayatlarımızı çok güzel yaşadık çünkü, elaleme başrol olmak kaldı. ya bi gidin

babamin gozunde oyleyim o da benim gozumde öyle

başrolü bıraktım figüran bile olamıyorum aq

artık 2. planda bile değiliz be

kamera gibi anca başkalarını izleyerek büyüyorum kimse de demiyor az kameranın önüne geç senide çekelim

ya çoğu kişi birisinin hayatında başrol olmamayı dile getiriyor nerde lan bu başroldekiler?

kendi hayatımda bile figüran rolüne kalmışken, başkasının hayatında başrol... aman efendim ne haddime..

ben istiyorum ki dünya da benim etrafımda dönsün. o yüzden o istesin benim hayatımda baş rol olmayı. zaten kendi hayatımın baş rolü benim.

kendi hayatında başrol olamamışken başkasının hayatında başrol olmak da baya bi ilginçli

bence bu iyi bişey ya.aga ben öyle bi sorumluluk istemem lan.i̇nsanın doğasında var seveni üzmek,ağlatmak.bir insan benim yüzümden ağlamasındansa ben hayatında önemli bir yere sahip olmamakla başa çıkanbilirim.en azından gece kafamı yastığa huzurla koyarım.kimsenin ahını almadan...

kendi hayatımızda bile başrol olamadık be

kendini acındıran insan fikridir. böyle düşünen biriyle karşılaşırsanız ölü taklidi yapın o zaten gidecektir

olunca da olmuyor ki be ak. en iyisi füguranlık

kimsenin hayatında iz bırakamadan ölecek olmak çok koyuyor ya cam buğusu muyuz amk insanız insan

belki de yönetmenizdir.

bazılarına konuk oyuncu bile olamadık ya o koyuyor

yardımcı oyuncu olsam ona bile sevinicem de ben hep konuk oyuncu olarak kalıyorum

kimsenin hayatında başrol olmadım, benim hayatımın başrolünde olanlar da bana kördüler. insanların hayatında bir seçenektim. bir tercihtim hep. yol üstünde dinlenmek için uğradıkları bir tesis gibi, biraz dinlendikleri, kendi hayatlarını düzelttikleri ve enkaz bırakarak gittikleri bir tesis gibiydim. vazgeçilmez değildim dedim ya seçenek diye. olsa da olur olmasada olurlarlandım. kimse gözüme kaybetme korkusu ile bakmadı. hiç kimse benim için savaşmadı. benim için bir uğraş vermediler. kimse gönül teri dökmedi. yoruldum. kendi kendime yoruldum hemde . tüm bunlar olurken diğer başrol oyuncularını izledim. izledikçe uzuldum. herkesin içinde güldüm eğlendim neşeleri oldum. içime dönünce, kendimle basbasa kalinca, beni bogulmaktan kurtaran tek şey uykuydu. kısa süreliğine. gecelerden nefret ettim. yalnızlık öyle acı bir şey ki. ani yaşamayı unuttum. sehirler degistirdim. olmadi. yine sevilmedim. oysaki küçücük bir ugras verseler çok da güzel sevebilirdim. olmadi. evet insan kendi kendine yetebilirdi, mutlu olabilirdi. ama yaşayabilir miydi? hayır. yaşamak başka bir şey. kimsenin hayatında başrol olmamak cehennemden başka bir şey değil. " hayatim boyunca hiç bir kadın benim için savaşmadı." cümlesinin ağırlığını ben her gün uyumadan önce göğüs kafesimin üstünde hissediyorum. bu yüzden yorgun uyanıyorum. dinlenemiyorum. bunlar ergence tripler değil. bu entry. bildiğiniz kelimelerle yazılmış bir dememe değil. yasayan,nefes alan, ıstırap çeken, haykiran bir entry bu. vesselam.

kendi hayatımda da olamadım. belki bu yüzdendir kimsenin hayatında başrol olamamam.

başrol olmak güzel ve ışıltılı görülebilir ama kilit nokta her zaman yardımcı oyunculardadır

bizi kimse sevmedi çünkü

kendin hariç herkesi kendi hayatının başrolü yapıp onların hayatında en ufak bir yere sığdırılamamak.

umursamıyorum öyle bir amaçta gütmüyorum artık boşver..

çünkü herkes kendi hayatının baş rolü.

kendi hayatımın bile başrolünde değilken bir başkasının hayatında başrol olmak ne haddime?

hep figuran olduk be

öyle bir derdim de yok zaten

"ölürse dizi biter " diyerek baş rol yaptıklarımız reklam filmi uğruna gittiler biz ne yapalım

konuk oyuncu gibiyim aq bir görünüp yok oluyorum